Π. Ρέππας : Ποιος σκότωσε τον Ναβάλνι
Ένα περίεργο πράγμα· κάθε φορά που οι Ευρωπαϊκοί λαοί αγανακτούν για την οικονομική αιμορραγία τους, που τροφοδοτεί τον Ουκρανικό πόλεμο, γίνεται ένα έγκλημα, που
αυτομάτως αποδίδεται στον Πούτιν και αμέσως εμφανίζεται χαμογελαστή η κουστωδία των Βρυξελών να αποφασίζει την συνέχεια του πολέμου.
Βεβαίως αυτός ο θάνατος ήλθε στις φυλακές, αλλά αναρωτιέμαι, είναι τόσο ηλίθιος ο Πούτιν και παρόλα αυτά έγινε και παραμένει πρόεδρος τόσα χρόνια; Δεν είχε τρόπο να τον φάει στην Γερμανία και πολύ περισσότερο στην Ρωσία πριν του επιτρέψει να φύγει; Ποιοι έπεισαν τον Ναβάλνι να γυρίσει στην Ρωσία; Αυτοί που δήθεν τον προστάτευαν, δεν ήξεραν, ότι (το λιγότερο) θα πάει φυλακή; Είναι δυνατόν να πιστεύουν, ότι θα κατάφερνε «επανάσταση» με τόσο ασήμαντη απήχηση; Φυσικά όχι. Την είδηση του θανάτου του ήθελαν και εικόνες πέντε συλλήψεων οπαδών, για να δείξουν στις τηλεοράσεις. Τον έστειλαν για να πεθάνει και να βρουν πάτημα για συνέχιση του πολέμου με έξοδα των Ευρωπαίων.
Δεν ξέρω αν ήταν ιδεολόγος, ή προδότης, αλλά δεν ήταν και μικρό παιδί να μην καταλαβαίνει, ότι αυτή η ακτιβιστική δραστηριότητα στρεφόταν κατά της πατρίδας του εν καιρώ πολέμου; Το 1940 οι απότακτοι αξιωματικοί και οι φυλακισμένοι αριστεροί ζήτησαν να πάνε στο μέτωπο και όσοι ήσαν έξω από την φυλακή (δηλαδή οι περισσότεροι) πήγαν· δεν είπαν «ευκαιρία να ξεφορτωθούμε τον Μεταξά». Κι αν ο Μητσοτάκης αποφάσιζε πόλεμο για να πάρουμε πίσω την Κύπρο, θα πηγαίναμε όλοι, όσο μισητός κι αν είναι, γιατί διαφορετικά δικαίως θα λογαριαζόμασταν για προδότες.
Μήπως όμως πρόκειται για επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας; Το να διεκδικείς μέρος της επικράτειας σου είναι επιθετικός πόλεμος; Εκτός της Κριμαίας, που την εκχώρησε ο Χρουστσόφ σαν δωράκι, η ίδια η σύσταση της Ουκρανίας, ως διοικητικής υποδιαίρεσης της ΕΣΣΔ, περιελάμβανε κατά πλειοψηφία Ρώσικα εδάφη και Ρώσικους πληθυσμούς. Οντως υπήρχαν μη Ρώσικοι πληθυσμοί στο δυτικό μέρος της χώρας, αλλά η Ουκρανοποίηση των Ρώσων ξεκίνησε απλά ως τοπικός προσδιορισμός και όχι ως εθνοτικός. Στο ίδιο διάστημα Ουκρανοποιήθηκαν και οι δυτικοί Ρουθηνικοί – Βολλυνικοί πληθυσμοί και απέκτησαν Ουκρανική εθνική συνείδηση, γιατί ούτε εκείνοι αυτοπροσδιορίζονταν ως «Ουκρανοί» μέχρι τότε. Μαζί με την φυσική επιμειξία των δύο αυτών πληθυσμιακών ομάδων, επήλθε και εθνοτική σύγχυση σε πολλά εκατομμύρια Ρώσους, που θεωρούν πλέον τους εαυτούς τους Ουκρανούς. Γνωρίζω καλά την περίπτωση γυναίκας καταγωγής Νικόπολης (κεντρική Ουκρανία στην δυτική όχθη του Δνείπερου) περίπου 50 ετών, που θεωρεί τον εαυτό της Ουκρανή, ενώ ομολογεί, ότι και οι δύο παππούδες και η μία γιαγιά ήταν Ρώσοι (ήλθαν από άλλες περιοχές της Ρωσίας) αλλά και η άλλη γιαγιά (από την Νικόπολη) μόνο Ρώσικα μίλαγε, όπως και η ίδια και η μάνα της μόνο Ρώσικα μιλάνε!!!! Μισεί και τον Πούτιν και (ακόμα περισσότερο) τον Ζελένσκι. Η αδελφή της μισεί μόνο τον Ζελένσκι και συμπαθεί πολύ τον Πούτιν, χωρίς να θεωρεί τον εαυτό της ξεκάθαρα Ρωσίδα!!!!!
Πέρα όμως από τα εκατομμύρια των Ρώσων που βρίσκονται σε εθνοτική σύγχυση, υπήρχαν 14-15 εκατομμύρια Ρώσοι, που διατηρούσαν την εθνική τους ταυτότητα κατά τον χρόνο της ανεξαρτησίας. Από αυτούς οι μισοί περίπου βρέθηκαν εκτός Ουκρανίας τις τελευταίες δεκαετίες, εν μέρει (2 εκατομμύρια) λόγω προσάρτησης της Κριμαίας και όλοι οι υπόλοιποι λόγω διώξεων και οικονομικής δυσπραγίας.
Όλα αυτά να καταλάβω να τα παραβλέψει ένας Αμερικάνος, ένας Γερμανός, έστω ένας Ελληνας (έτσι που γίναμε). Δικαιολογείται να τα παραβλέπει ένας Ρώσος, όσο και να μισεί τον Πούτιν;
Από την άλλη, παραείναι πολλοί οι «περίεργοι» θάνατοι. Και ο χειρότερος εγκληματίας δικαιούται κανονική δίκη. Δεν είναι μία τυπική διαδικασία, που εν μέσω πολέμου μπορεί να παρακαμφθεί. Ούτε βρίσκεται σε τόσο απελπιστική κατάσταση η Ρωσία, για να «δικαιολογηθεί» κάπως τέτοια τακτική. Γιατί, αν δεν τα κάνει μόνος του ο Πούτιν, τότε δεν ελέγχει και πολύ την κατάσταση. Δεν έχει εύκολους αντίπαλους βέβαια. Οι Δυτικές μυστικές υπηρεσίες έχουν πολύ μεγάλη πείρα στον βρώμικο πόλεμο και δεν είναι τόσο εύκολο να προστατέψεις την ζωή ακόμα και των πολιτικών σου αντιπάλων, αν στοχοποιηθούν από τέτοιες υπηρεσίες. Οσο για τους πολιτικούς αντίπαλους, που βρίσκονται εκτός Ρωσίας, δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα προστασίας τους. Αν στοχοποιηθούν, για να φορτωθεί το έγκλημα στον Πούτιν, τίποτα δεν μπορεί να τους σώσει.
Πάντως είτε είναι δολοφονία του καθεστώτος, είτε των δυτικών, είτε υπέκυψε λόγω της επιδεινούμενης υγείας του σε ένα πολύ σκληρό περιβάλλον, δεν θα επηρεάσει και πολύ τις εξελίξεις, γιατί οι λαοί της Ευρώπης δεν θα δώσουν τόσο μεγάλη σημασία στον θάνατο κάποιου, που πήγαινε γυρεύοντας. Το καθεστώς, όσο κακό και να είναι, του επέτρεψε να πάει στην Γερμανία μετά την δηλητηρίαση του. Αφού τον ήθελε ντε και καλά νεκρό, γιατί του επέτρεψε να φύγει; Τι είχαν να φοβηθούν. Μήπως δεν είχαν διαρραγεί ήδη οι σχέσεις με την Δύση;
Όλα αυτά δείχνουν ποιοι τον ήθελαν νεκρό και γιατί. Ποιος είναι ο πρώτος κανόνας, όταν διερευνούμε ένα έγκλημα; Δες ποιος ωφελείται και ο μόνος που ωφελείται και εδώ, είναι οι έμποροι του πολέμου.
ΥΓ. Και επειδή οι Ευρωπαϊκοί λαοί δεν συγκινήθηκαν, σκότωσαν και έναν Ρώσο αντιφρονούντα στην Ουκρανία και εν ριπή οφθαλμού, χωρίς καμία αμφιβολία, το απέδωσαν στον Πούτιν!!!! Απόδειξη, λένε, ότι οι σφαίρες ήταν Ρώσικες!!!!!!!!!!!!!!! Και μία μικρή αμφιβολία αν είχα, την εξαφάνισαν με την χοντροκοπιά τους, όπως στις δεκάδες προηγούμενες προβοκάτσιες, που ξεμπροστιάστηκαν από την ίδια τους την χοντροκοπιά. Με λίγα λόγια η θέση των Ρώσων αντιφρονούντων είναι πλέον απελπιστική, ιδίως όσων απέδρασαν στο εξωτερικό, γιατί έγιναν στόχος των ίδιων των «προστατών» τους, που αποφάσισαν, ότι νεκροί τους είναι περισσότερο χρήσιμοι…
