ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ : ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΜΗ… έχουμε εθιστεί στον θάνατο
Έγκλημα με θύμα νεαρή γυναίκα μπροστά από αστυνομικό Τμήμα της πρωτεύουσας έγινε τροφή για τα δελτία ειδήσεων.
Δεν γράφω ότι συγκλόνισε, όπως συνηθίζεται, επειδή δεν συνέβη αυτό, καθώς έχουμε εθιστεί στον θάνατο, όταν βέβαια θύματα δεν είναι πρόσωπα του περιβάλλοντός μας.
Οι της εξουσίας έσπευσαν να θέσουν σε διαθεσιμότητα τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς με την κατηγορία της αδράνειας αισθανόμενοι ότι έπραξαν το καθήκον τους. Οι δημοσιογράφοι, τιμητές πάντων πλην των κυρίως υπευθύνων, ζήτησαν την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Κάποιοι θεωρούν ότι η γυναικοκτονία πρέπει να κατοχυρωθεί νομικά ως ιδιάζον έγκλημα, καθώς 80 υπήρξαν οι γυναίκες θύματα, κατά την παρελθούσα τετραετία. Ο βομβαρδισμός με πληθώρα άλλων ειδήσεων έκαναν να λησμονηθεί η Κυριακή, για τον θάνατο της οποίας θρηνούν μόνο τα αγαπημένα της πρόσωπα.
Όταν προ καιρού εγκληματίες – οπαδοί ποδοσφαιρικής ομάδας διέσχισαν τα δυτικά Βαλκάνια και, για να εκτονωθούν, δολοφόνησαν νεαρό μπροστά από ποδοσφαιρικό γήπεδο της πρωτεύουσας πάλι, είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα αστυνομικοί, που κρίθηκαν υπεύθυνοι. Δεν γνωρίζουμε τί αποφάνθηκε η εξεταστική επιτροπή επ’ αυτού. Πάντως για τον θάνατο του Μιχάλη θρηνούν ακόμη οι οικείοι του. Θρηνούν ακόμη τον νεαρό Άλκη της Θεσσαλονίκης, θύμα οπαδικού φανατισμού, οι συγγενείς του. Θρηνούν τον Γιώργο, νεαρό αστυνομικό, οι συγγενείς του. Αυτός υπήρξε θύμα τυφλής οπαδικής βίας. Και οι ιθύνοντες συσκέφθηκαν και η Βουλή έλαβε δήθεν μέτρα για την αποφυγή επανάληψης παρομοίων επεισοδίων. Άραγε υπάρχει νουνεχής, που πιστεύει ότι δεν θα υπάρξουν άλλα θύματα;
Εντείνεται η βία στις τάξεις των εφήβων. Οι αδύνατοι δέχονται οργανωμένες επιθέσεις από οργανωμένες ομάδες συνομιλήκων τους. Και οι ιθύνοντες καλούν τα θύματα να μην αποκρύπτουν τα συμβαίνοντα, αλλά να τα καταγγέλλουν. Και οι οργανωμένες αυτές ομάδες, προς μεγαλύτερη εκτόνωση, εξέρχονται στους δρόμους εφοδιασμένοι με φονικά όπλα προς σύγκρουση με άλλες παρόμοιες ή και με πρόσωπα, που τυχαία θα ευρεθούν στον δρόμο τους. Η βία των ανηλίκων έχει λάβει άκρως ανησυχητικές διαστάσεις. Πάλι οι αρμόδιοι φαίνονται καθησυχαστικοί με υποσχέσεις για λήψη μέτρων. Πάλι οι δημοσιογράφοι σπεύδουν να μονοπωλήσουν την κάθε νέα είδηση βιαίων επεισοδίων. Πάλι ο βομβαρδισμός από νέες ειδήσεις αφήνει, προς καιρόν, στο περιθώριο την έξαρση της βίας μεταξύ ανηλίκων.
Συμβαίνει το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και επιδιώκεται να θεωρηθεί αποκλειστικά και μόνο ανθρώπινο λάθος. Δεν ζητούνται απαντήσεις σε ερωτήματα τί υλικό μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, για να προκληθεί έκρηξη, που απανθράκωσε θύματα, και γιατί αλλοιώθηκε η εικόνα στη θέση του δυστυχήματος.
Η κοινωνία μας βιώνει έντονη παρακμή, αλλά αυτή δεν γίνεται αντιληπτή από τους πολλούς. Οι ασκούντες την εξουσία δεν αποδέχονται, λόγω του εγωισμού τους, ότι τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς. Απεναντίας εμφανίζονται άκρως καθησυχαστικοί διαβεβαιώνοντας ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχον και «έχουσι γνώσιν οι φύλακες»! Οι επηρεάζοντες την κοινή γνώμη δημοσιογράφοι, στην υπηρεσία όντες των οικονομικά ισχυρών διαπλεκομένων με την εξουσία, έχουν καταστεί η φωνή των κρατούντων αποκρύπτοντας την αλήθεια. Γίνονται όμως άκρως επιθετικοί εναντίον ενόχων για συμβάντα, που περιέγραψα. Ένοχοι σε κάθε περίπτωση είναι αποκλειστικά και μόνο οι αμέσως εμπλεκόμενοι και όχι και κάποιοι άλλοι, που ίσως βαρύνονται περισσότερο ως ηθικοί αυτουργοί.
Κύρια αιτία της παρακμής είναι η κατάρρευση της παιδείας στη χώρα μας και η υποκατάστασή της με εκπαίδευση άκρως χρησιμοθηρική. Η ευθύνη βαρύνει πρωτίστως τους ασκήσαντες την εξουσία στο νεοελληνικό κράτος, μετά τη δολοφονία του μεγάλου Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη. Εκείνος υπήρξε ο μόνος που είχε όραμα να αναστηθεί η πατρίδα μας, μετά τη μακραίωνη σκλαβιά. Η ανάσταση της πατρίδας θα ερχόταν μέσα από την παιδεία, βάση της οποίας θα ήταν η πίστη προς τον Θεό και η αγάπη προς την πατρίδα. Αυτά τα γερά θεμέλια καλλιεργούν στα παιδιά ήθος και φρόνημα, απαραίτητα για τη μόρφωση εντίμων πολιτών. Αυτά τα θεμέλια μας βοηθούν να υπερβούμε την καταστροφική εγωπάθεια και να πορευθούμε στο εμείς, εργαζόμενοι για το καλό της κοινωνίας. Ξεκινώντας από τις φυσικές αρετές, όπως εργατικότητα, πειθαρχία, τάξη, συνέπεια, οδηγούμαστε στις πνευματικές αρετές, όπως εντιμότητα, πραότητα-αοργησία, αποδοχή του άλλου, δικαιοσύνη, ειρήνη, φιλανθρωπία, αγάπη.
Αντί αυτής της παιδείας, με την οποία γαλουχήθηκαν γενεές και γενεές προγόνων μας, οι ασκήσαντες την εξουσία επέβαλαν τις λεγόμενες «ευρωπαϊκές αξίες» κατ’ εντολή των «προστατών» μας! Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται (Ντοστογιέφσκι). Επιτρέπεται ακόμη και η προδοσία της πατρίδας και του λαού της. Έτσι φθάσαμε στην άθλια κατάσταση, που περιγράφεται στην έκθεση του Αμερικανού αξιωματούχου Πόρτερ (1947): Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα». Δυστυχώς τίποτε δεν άλλαξε από τότε!
Οι ισχυροί «προστάτες» των προτεκτοράτων στηρίζουν πάντοτε ανθρώπους, που εγγυώνται ότι θα είναι υπάκουοι εκτελεστές των εντολών τους. Δεν υπήρξαν ανίκανοι οι ασκήσαντες την εξουσία, παλαιότερα και πρόσφατα. Υπήρξαν άκρως ενδοτικοί και υποχωρητικοί στην υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και των συμφερόντων του λαού μας. Σε συνεργασία -διαπλοκή με τους οικονομικά ισχυρούς, εγχωρίους και ξένους, οδήγησαν τον λαό μας στην πενία. Οι πολίτες αντί να είναι έντιμοι και αξιοπρεπείς κατέστησαν υποχείρια των κομματαρχών του κομματικού κράτους εκλιπαρώντας για μια θεσούλα στο κοινωνικό στερέωμα χώρας, στην οποία είναι κραυγαλέα η αναξιοκρατία! Το μόνο προσόν, που «μετράει» είναι του αφισοκολλητή και χειροκροτητή των κομματικών «επιτευγμάτων»! Και χλευάζεται ο λαός μας, σηκώνοντας δυσβάσταχτο χρέος, από τους ισχυρούς «εταίρους» μας ως λαός ανίκανος και οκνηρός!
Εκείνο που ακόμη ο λαός μας δεν αντιλήφθηκε είναι η νομοθετική και διοικητική προσπάθεια να απομακρυνθεί αυτός από τις μακρόχρονες παραδόσεις του. Σταδιακά αποκόπηκαν από τα σχολικά βιβλία όλα τα θέματα τα σχετικά με την παράδοση, θρησκευτική και εθνική. Οδηγούμαστε στην αποϊεροποίηση των πάντων στο όνομα δήθεν της ελευθερίας. Η πρωινή προσευχή επαφίεται στη διάθεση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι στα ΑΕΙ διδάσκονται την ιστορία του έθνους μας αλλοιωμένη. Ο εθνικός ύμνος και η έπαρση της σημαίας θεωρήθηκαν αναχρονιστικές κινήσεις στα σχολεία. Έτσι στις πλατείες οι νέοι απολαμβάνουν τον καφέ τους καθιστοί, ενώ ανακρούεται ό εθνικός ύμνος από το στρατιωτικό απόσπασμα, κατά την υποστολή της σημαίας. Μαθαίνουν όμως οι μαθητές να προσαρμόζονται στις νέες κοινωνικές συνθήκες. Σε βιβλίο γλώσσας του Γυμνασίου διδάσκονται οι μαθητές ότι ο Σάκης, νεαρός 20-25 ετών, τα είχε φτιάξει με τη δωδεκάχρονη Αλέκα, συμμαθήτρια των παιδιών μιας σχολικής τάξης! Απολύτως φυσιολογικό και διόλου επιλήψιμο! Άλλωστε πρόσφατη εισαγγελική απόφαση απάλλαξε από την κατηγορία του βιασμού δωδεκάχρονης ισχυρό κομματικό στέλεχος. Και φυσικά δεν θα μάθουμε ποτέ τα ονόματα των «πελατών» της μικρής!
Τα παιδιά δεν θα διδαχθούν ποτέ στο σχολείο την ιστορία του 13χρονου νεομάρτυρα Ιωάννη Τουρκολέκα, αδελφού του Νικηταρά. Δεν θα μάθουν την ιστορία του Ευαγόρα Παληκαρίδη ούτε θα τραγουδήσουν το τραγούδι του. Το μόνο που θα μάθουν είναι το δικαίωμα να καταστρέφουν την περιουσία του λαού, κατά τις καταλήψεις, για να εκδικηθούν εκείνους, που τους ετοιμάζουν κοινωνικά αδιέξοδα, ή απλά για να εκτονωθούν. Να μουντζουρώνουν τους τοίχους με την αίσθηση ότι θα παραμείνουν ατιμώρητοι. Να εκτονώνονται σε βάρος των αδυνάτων συνομηλίκων τους και αργότερα κατά των οπαδών άλλων ΠΑΕ των οικονομικά ισχυρών διαφεντευτών και της εκμαυλιστικής τηλεόρασης. Να συνάπτουν σχέσεις στην εφηβεία και να αισθάνονται επί πολλά έτη ότι δεν είναι ανάγκη να προχωρήσουν στον σχηματισμό οικογένειας, αφού καλοπερνούν. Βέβαια μπορεί και να προκύψει κάποια γυναικοκτονία! Και εκλιπαρούν οι γονείς τους αρχικά, οι ίδιοι αργότερα, τους κομματικά ισχυρούς για μια θεσούλα, άσχετα αν δεν αξίζουν γι’ αυτήν, για να αναπαυθούν! Οι συνέπειες γνωστές σε όλους μας. Κράτος που παραπαίει και στο οποίο οι κρατούντες έχουν εξασφαλισμένη την ατιμωρησία τους. Σε περίπτωση κακού συμβάντος οι μέχρι τότε προστατευόμενοι ή εκμαυλισθέντες από αυτό μένουν έκθετοι και τιμωρούνται. Μόνον αυτοί!«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
