ΚΥΠΡΟΣ ΑΣΠΡΗΣ – ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ!
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ!
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Και περισσότερη τιμή τους πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.
Στα μνημόσυνα των πεσόντων που γίνονται αυτές τις μέρες για όσους έχασαν ηρωικά τη ζωή τους Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος το 1974 ακούστηκαν και ομιλίες που είναι χωρίς νόημα, που είναι λόγια του “αέρα”. Η κοινή γνώμη ανέμενε και θέλει να ακούσει από τους Πολιτικούς μας στις ομιλίες τους που κάνουν να λένε και να εννοούν ότι η Πολιτεία, το Κράτος είναι περήφανοι για τους Ήρωες μας. Ότι η κοινωνία δεν έπραξε το καθήκον της προς τις οικογένειες των πεσόντων όπως επίσης προς στις οικογένειες των αγνοουμένων. Να τονίζουν για τη μεγάλη Προδοσία που επικρατούσε το 1974· ότι κανένας ακόμα δεν πλήρωσε για αυτή τη μεγάλη Προδοσία. Να λένε ότι υπάρχει ακόμα κατοχή, για την εισβολή που συνεχίζεται. Να αναφέρουν με βεβαιότητα ότι εάν οι Τούρκικες Δυνάμεις κάνουν ξανά εισβολή, αυτό θα είναι αιτία πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ότι σε περίπτωση που γίνει πολεμικό επεισόδιο εις βάρος της Κύπρου η Ελλάδα δεν θα είναι μακριά αυτή τη φορά όπως ήταν το 1974 και θα στείλει στρατό να υπερασπιστεί την ημικατεχόμενη Κύπρο. Να γίνεται παραδοχή για τα λάθη μας, για τις παραλείψεις μας, ότι μάθαμε από αυτά. Και όμως δεν λένε ότι υπάρχει κατοχή και εισβολή και ότι πρέπει και επιβάλλεται να συνεχίζεται η αναβάθμιση της αμυντικής θωράκισης αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κατοχικός στρατός διαθέτει σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό και πολυάριθμο στρατό. Ότι αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά ο τόπος προέχει η ενότητα μεταξύ των Πολιτικών και φυσικά του λαού μεταξύ του.
Η κατοχή, η προσφυγιά συνεχίζεται εδώ και 50 χρόνια στην ημικατεχόμενη Κύπρο. Τα χρόνια πέρασαν, μετράμε ήδη μισό αιώνα εισβολής και κατοχής από τις 20 Ιουλίου του 1974. Βιώνουμε και βλέπουμε να είναι ανοικτές ακόμα οι πληγές. Οι συνέπειες της κατοχής συνεχίζονται και όπως είναι φυσικό είναι μεγάλες. Ακόμα υπάρχουν οι πρόσφυγες στο ίδιο τον τόπο τους που είναι χιλιάδες που αναμένουν την ήμερα της επιστροφής στις “ρίζες” τους. Όσον αφορά το ανθρωπιστικό θέμα των αγνοουμένων ακόμα αναζητούμε τους αγνοούμενους, ακόμα κάνουμε τις κηδείες όσων από αυτούς ανευρέθηκαν… Ακόμα υπάρχει ο κατοχικός στρατός ο οποίος είναι πλήρως εξοπλισμένος με επιθετική διάταξη εδώ και πολύ καιρό. Η Τουρκία είναι έτοιμη και αποφασισμένη εάν της δοθεί η ευκαιρία να πάρει και άλλα εδάφη από την ημικατεχόμενη Κύπρο και φυσικά μικρά Ελληνικά νησιά. Άραγε οι Πολιτικοί στην Κύπρο και στην Ελλάδα το έχουν λάβει σοβαρά υπόψη τους ή ζουν στον “κόσμο τους” ή ακόμα ζουν με ψευδαισθήσεις ότι θα σταματήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τους Τούρκους εάν κάνουν θερμό επεισόδιο;
Αυτές τις μαύρες μέρες γίνονται μνημόσυνα, διάφορες εκδηλώσεις στην ημικατεχόμενη Κύπρο. Μεταξύ άλλων γίνεται προσκλητήριο πεσόντων προς τιμή όσων υπερασπίστηκαν τα πάτρια εδάφη, για όσους έχασαν ηρωικά τη ζωή τους Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, για όσους έδωσαν και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους, για όσους φύλαγαν ξανά τις Θερμοπύλες και σε αυτό τον άνισο πόλεμο.
Είναι νόμος άγραφος ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν ξεχνούμε την αληθινή Ιστορία της Πατρίδας μας, όταν διαγράφουμε τη Θρησκεία μας, όταν πολεμάμε την ίδια μας την Παιδεία. Όταν ξεχνούμε τις ρίζες μας, όταν δεν έχουμε ιδανικά Πίστη! Θρησκεία! Οικογένεια! Όταν δεν τιμωρούνται οι ηθικοί αυτουργοί της προδοσίας. Όταν δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας… Δεν Ξεχνώ τους Ήρωες μας που πέθαναν Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, δεν ξεχνώ τη μεγάλη Προδοσία του 1974, δεν ξεχνώ την κατοχή.
Προσκλητήριο Πεσόντων ! Αθάνατοι !
Σε γνωρίζω από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή, Σε γνωρίζω από την όψη, Που με βιά μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη Των Ελλήνων τα ιερά, Και σαν πρώτα ανδρειωμένη, Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά!
Με εκτίμηση,
Ασπρής Κύπρος
