ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ : ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Ο ΝΟΜΙΜΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΠΙΔΟΞΩΝ ΔΙΑΡΡΗΚΤΩΝ
Στην παράγραφο 1 του άρθρου 9 του Συντάγματος κατοχυρώνεται το οικιακό άσυλο, δηλαδή η κατοχύρωση της κατοικίας ως ασύλου.
Ως κατοικία ορίζεται το κατάλυμα νόμιμης διαμονής ενός πολίτη της χώρας με εξαίρεση την προσωρινή διαμονή (π.χ. τουριστικό κατάλυμα).
Η κατοικία ενός πολίτη δε σημαίνει απαραίτητα νομή και κατοχή του ακίνητου αυτού.
Ένας πολίτης μπορεί να διαμένει νόμιμα σε ένα διαμέρισμα χωρίς να είναι κύριος του διαμερίσματος (π.χ. αστική μίσθωση, δωρεάν παραχώρηση, σύσταση προσωπικής δουλείας οίκησης κλπ).
Οικιακό άσυλο σημαίνει ότι κανένα φυσικό πρόσωπο δεν έχει το δικαίωμα να εισέλθει στην κατοικία ενός πολίτη χωρίς την έγκριση του πολίτη, εκτός και αν διαθέτει ένταλμα εισαγγελέα.
Σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος, οι Έλληνες δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Ο διαρρήκτης παραβιάζει με τη βία το οικιακό άσυλο, καθώς ούτε έχει λάβει την έγκριση του πολίτη, την κατοικία του οποίου παραβιάζει, ούτε ένταλμα εισαγγελέα διαθέτει.
Επομένως ο πολίτης νομιμοποιείται να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο εναντίον του διαρρήκτη, που παραβιάζει το οικιακό άσυλο.
Αυτό σημαίνει ότι αν σε μία συμπλοκή, ο πολίτης τραυματίσει ή φονεύσει τον διαρρήκτη, τότε δε διαπράττει ποινικό αδίκημα, καθώς νομιμοποιείται από το Σύνταγμα.
