Ελισάβετ Νικολάου : Από τα «ρομαντικά» κεριά στα κεριά της ανάπαυσης…
Είναι άραγε τόσο δύσκολο να αποτινάξει κανείς τον κοσμικό μανδύα και να ντυθεί την αγάπη του Ιησού Χριστού;
Άραγε θα συνειδητοποιήσουμε κι εμείς κάποια στιγμή τον ανώτερο και μοναδικό σκοπό της ζωής μας;
Θα μπορέσουμε να τα βάλουμε ακόμα και με αγαπημένα μας πρόσωπα για την αγάπη του Κυρίου μας;
Απάντηση άμεση μας δίνει η πλέον γνωστή μοναχή Φεβρωνία.
Η πάλαι ποτέ ηθοποιός άκουσε το κάλεσμα και ανταποκρίθηκε με κάθε προθυμία.
Δεν αγνόησε την φωνή της συνείδησης και δεν δίστασε να πάρει την απόφαση να ακολουθήσει το μονοπάτι που οδηγεί στην κατοχύρωση μιας γωνιάς του παραδείσου.
Από τα φώτα της δημοσιότητας στο φως των κανδηλιών και των κεριών, από την υποκριτική παράσταση στην παράσταση των Θείων μυστηρίων, από τα θεατρικά λόγια στις αληθινές προσευχές, από τα ξενύχτια των γυρισμάτων στις αγρυπνίες της Εκκλησίας.
Η μοναχή Φεβρωνία αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα μίμησης για όσους ανθρώπους διστάζουν να αφιερωθούν στον Θεό φοβούμενοι τις κοσμικές αντιδράσεις.
Είναι παράδειγμα για όλους και όλες μας υπενθυμίζοντας πως το χέρι του Υψίστου δεν αφήνει κανέναν.
Μας δίνει ευκαιρίες για να τον αγκαλιάσουμε, αλλά διαρκώς αλλάζουμε κατεύθυνση γυρίζοντας την πλάτη μας προς την ζώσα αλήθεια.
Εθελοτυφλούμε και πεισματικά αρνούμαστε το φως του Σωτήρα.
Ως πότε… Οι ευκαιρίες τελειώνουν…
